Sanskryt – Pismo Boga.

Sanskryt…to słowo towarzyszy mi od wczorajszego wieczora.
Usłyszałam ,że jest to najstarsze pismo świata ,którego sylaby zgłoski i sposób zapisu zostały zesłane na Ziemię przez Stwórcę .
W tym piśmie zakodowane są znaki i symbole zbliżające nas do Boga.
Jest to przedwieczna mądrość i wszystkie teksty pisane w tym języki posiadają boską symbolikę .
Korzystając z tego języka ,nauczymy się współgrać z boskim brzmieniem.
Naukę sanskrytu powinno się wprowadzić do szkół,by uczyć połączenia z naszą boskością .
Z tego powodu język ten został zaimpregnowany w pustkę .
Na darmo wielu się trudziło ,by go rozpakować ,został zakodowany tak ,by ludzie nie mieli do niego dostępu.
Posiada bardzo ważne znaki i symbole ,które używane nawet bezwiednie powodują odkodowanie pamięci i podążanie drogą Światła.
Są naszą ochroną ,zostały w niecny sposób podebrane ,przez niegodziwców ,by posługując się tajnymi kodami oddzielić ludzi od Boga ,a sami spreparowali coś na wzór ,podbierając poszczególne sylaby i zgłoski ,mamiąc tym brzmieniem ludzi.
Przyszedł czas ,by powrócić do sanskrytu ,do pisma Boga ,które jest naszą wiedzą ,pamięcią ,nauka drogą i ochroną .
Słyszę również – Mezamir…powinien się zając odkodowaniem znaczenia pewnych słów ,jest w tym specjalistą ,najwyższej rangi 🙂
dobre Mezamirze…to słyszę ,to nie jest mój pean pochwalny dla Ciebie ,to jest Ich stwierdzenie 🙂
Masz nam pomóc przybliżyć naukę sanskrytu,która otworzy nam drzwi do wiedzy z owoców drzewa Stwórcy- życia.

Chcąc zamieścić jakieś odpowiednie fragmenty na temat sanskrytu ,trafiłam na stronkę Mezamira,podaje link ,zna się ,kto chce niech korzysta z jego wiedzy i mądrości w tym temacie:
http://www.sanskryt.eu/

___________________________________________

„Niewątpliwie warto więc przybliżyć nieco ten bodajże najstarszy język ludzkości .
Drawidyjska rodzina języków jest bardzo stara, a badacze sądzą, że jeszcze kilka tysięcy lat temu zasięg ich obejmował większość obszaru całych współczesnych Indii i Pakistanu.
Prawdopodobnie starożytna cywilizacja doliny Indusa posługiwała się jakąś odmianą języka z grupy drawidyjskiej. Być może takiego języka używali także Rama i Kriszna.
Od wielu wieków jednak na obszarach północnych i centralnych Indii używa się języków z całkiem innej rodziny, nazywanych niekiedy indoaryjskimi.
Mówi się, że przyszły do Indii znacznie ponad 3000 lat temu z północnego zachodu, jednak znawcy przedmiotu nie są zgodni co do tego pochodzenia ani dat.
Najstarszy znany nam z tych indoaryjskich języków to sanskryt, a jego najwcześniejsza forma to ta, w której spisano cztery Wedy.

Sanskryt to święty język Indii i hinduizmu, język Upaniszad, Bhagawad Gity i wielu innych świętych pism oraz ogromnej literatury – dlatego jest on tak ważny. Język ten nie należy do łatwych do nauczenia ze względu na złożoną i rygorystyczną gramatykę (podobno istnieje blisko 4000 reguł gramatycznych, w tym m.in. jest osiem przypadków i obok liczby pojedynczej oraz mnogiej jest liczba podwójna2). Mimo, że niektórzy nazywają go językiem martwym (z zastrzeżeniem zastosowań religijnych), użyczył on współczesnym językom indyjskim tysięcy słów, szczególnie w obszarach religii, kultury i nauczania.
Do żywych języków współczesnych grupy indoaryjskiej należą: hindi (używany w okolicach Delhi i w północnych oraz centralnych Indiach, a także gdzie indziej, wyjąwszy południe), bengali (Kalkuta i Bangladesz) oraz spora liczba języków regionalnych mocno ugruntowanych w lokalnej tradycji (gudźarati, pańdźabi, marathi i in.).
Nawet urdu, główny język indyjskich muzułmanów i oficjalny język Pakistanu, należy do języków indoaryjskich.
Jest dość podobny do hindi, ale z silnym wpływem arabskiego i perskiego. (…)
Dość intrygującym faktem związanym z językami indoaryjskimi jest ich pokrewieństwo z językami europejskimi.
Około 200 lat temu lingwiści, ku swemu ogromnemu zaskoczeniu zaczęli dostrzegać powiązania sanskrytu z łaciną i greką.
Zaczęto zestawiać listy słów w sanskrycie i ich odpowiedników w językach europejskich.
Wkrótce badacze zdali sobie sprawę, że jest to więcej niż tylko przypadkowa zbieżność.
Gdy odkryto więcej podobieństw także w gramatyce (np. końcówki czasowników), uznano, że języki indoaryjskie są jedną z gałęzi większej rodziny (nazywanej czasem indoeuropejską) zasięgiem obejmującej obszar od wybrzeża Atlantyku do Zatoki Bengalskiej.
Powiadają, że w Europie istnieją dwa języki, litewski i łotewski, które zdają się być niemal żywymi ,,skamielinami”. Są tak stare, że mają ciągle wiele wspólnego z sanskrytem. Podobieństwo ma być uderzające, chociaż nie tak bliskie jak np. sanskrytu i hindi. „

cytat z : http://www.astro.uni.torun.pl/~kb/SSB/Inne/ZnaczenieSanskrytu.htm

_____________________________

„O Prawdziwej RASIE PANÓW
czyli o migracjach DZIECI BOGÓW.

„Na początku było Słowo
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
W Nim było życie.
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła. ” (Ewangelia św. Jana)

Czym jest to SŁOWO jakie zamieszkało wśród ludzi. Tu w zależności od kościoła czy wyznania usłyszymy wiele odpowiedzi. Jedna jest prawidłowa a wiążę się ona z WEDAMI. Tym w jakim języku zostały one napisane – języku znanym i używanym przez INDOEUROPEJCZYKÓW.

Dewanagari (, z sanskr. devanagari; deva „bóg” + nagari „miasto”) – pismo alfabetyczno- sylabiczne, używane w północnych, zachodnich i środkowych Indiach do zapisu kilkunastu języków z grupy języków indyjskich, m.in. sanskrytu, hindi, marathi, nepali. Rozwinęło się wedle badaczy zachodnich z pisma Brahmi, starszej formy pisma indyjskiego, którego najwcześniejsza postać znana jest szerzej z napisów cesarza Aśoki
(poł. III w. p.e.ch.).
Według kasty brahmanów jednak Devanagari jest bardzo dawnym pismem, które istniało już w czasach Kryszny, ale było używane wyłącznie przez kastę braminów, wtajemniczonych w Wedę i dlatego było nieznane. Pismo Brahmi miało być rodzajem pisma ludowego, w odróżnieniu od zarezerwowanego dla spraw boskich Devanagari.

Kim byli INDOEUROPEJCZYCY posługujący się tym pismem? Ano bardzo ruchliwym plemieniem. Takim istnym urwipołciem który na miejscu usiedzieć nie mógł ciągle i ciągle „zwiedzając” nowe obszary. Dla łupów jak prawią „uczeni w pismach” czy może wiedze poganom, prostakom i ludożercom nieśli. Wiedze i PISMO jakie dostali od BOGÓW.
Od DEVÓW.

Skoro mamy dziedzictwo (SŁOWO BOGA) i dziedziców (SŁOWIAN – Słowa Wiano Niosących1) porozmawiajmy o jego czytaniu bo SLAVS (SŁAWIĄCY) – od SLAVA (CHWAŁA) – to ci którzy głoszą po świecie Chwałę BOGA (i Devów).”

W ten sposób powstają nowe poboczne wersje sanskrytu ,np. runy lub głagolica :

„ Oto tajemnica wiary pogromców mitów i „germanorunów”:
„Dewanagari (, z sanskr. devanagari; deva „bóg” + nagari „miasto”) – pismo alfabetyczno-sylabiczne. (…) Według kasty brahmanów jednak Devanagari jest bardzo dawnym pismem, które istniało już w czasach Kryszny2.3, ale było używane wyłącznie przez kastę braminów, wtajemniczonych w Wedę i dlatego było nieznane.
Pismo Brahmi miało być rodzajem pisma ludowego, w odróżnieniu od zarezerwowanego dla spraw boskich Devanagari.”

Tym w swym pierwotnym brzmieniu jest PISMO RUNICZNE.
Ludową bazgraniną używaną przez Słowian na terenach pogranicznych do komunikacji ze sobą bez strachu iż tajemnica PISMA BOGÓW w ręce pogan: germanów, semitów, etc się dostanie.
Że NIEUPRAWNIENI POZNAJĄ ICH SEKRET mimo, iż jako Dzieci Bogów mieli NIEŚĆ WIEDZĘ (WEDY) pomiędzy nieokrzesanych dzikusów. Ot i cała ZAGADKA.

Odnajdowane w Europie i Azji Mniejszej alfabety runiczne to tylko mniej lub bardziej zdekompletowany i zdegenerowany jak to nazywam SANSKRYT DLA BIEDAKÓW (ubogich w cnoty właściwe braminom czy kszatrijom). Także FENICKI z jakiego „powstały” semickie z żydowskim włącznie to „popłuczyny” po SŁOWIAŃSKIM PISMIE BOGÓW. Dlatego żydostwo musiało UKRAŚĆ Krymskie ORYGINAŁY Świętych Ksiąg
by potem „MASORECI” mogli łżeć o swoim „odtworzeniu” samogłosek. Nic nie odtwarzali
– po zdradzie POPIELA UKRADLI ORYGINAŁ i go na żywca przepisali na swoje ślimaczno-glutaśne robaczki. „

cyt. Z pracy Ktosia  pt.” Gramaatyka runiczna czyli przyczynek do tego jak należy prawidłowo odczytywać Runy.”

_______________________________________

Jak widać na zamieszczonych obrazkach hebrończycy ukradli pradawne pismo Słowian ,tak jak słyszałam od początku.

Nadmieniałam wcześniej,parę miesięcy temu ,jak usłyszałam: Słowianie – Słowo Boga

Podmienili znaczenie tych słów ,by móc korzystać z ich mocy ,a nas odseparować od niej .

Ozyrys.