Szczypta wiedzy cz.2 Mechanika kwantowa – nazistowskie eksperymenty

„KOMENTARZ HISTORYCZNY

Wraz z upadkiem Niemiec w ostatnich miesiącach drugiej wojny światowej w gronie aliantów rozgorzała zupełnie nowa wojna, której celem było przechwytywanie osiągnięć nazistowskich naukowców. W batalii toczonej przez Brytyjczyków, Amerykanów, Francuzów i Rosjan kaŜdy kraj walczył o swoje. Wykradano sobie niemieckie patenty, na przykład na nowe lampy próżniowe, nieznane chemikalia i tworzywa sztuczne, a nawet na metodę pasteryzacji mleka przy użyciu ultrafioletu.

Większość najważniejszych patentów utonęła jednak w sejfach ściśle tajnych akcji w rodzaju „Operacja Spinacz”, w ramach której setki naukowców zatrudnionych do pracy nad programem broni rakietowej V2 przerzucono potajemnie do Stanów Zjednoczonych.

Przejmowanie najnowszej technologii napotykało na zdecydowany opór samych Niemców, którzy próbowali chronić swoje tajemnice w nadziei na odrodzenie się Rzeszy.
Naukowców mordowano, laboratoria badawcze niszczono, dokumentację ukrywano w górskich jaskiniach, zatapiano w jeziorach i grzebano w podziemnych kryptach. Wszystko po to, by nazistowskie sekrety nie trafiły do rąk aliantów.
Rozpoczęły się mozolne poszukiwania. Wiele nazistowskich laboratoriów, w których pracowano nad nowymi rodzajami broni, mieściło się w podziemnych bunkrach na terytorium Niemiec, Austrii, Czechosłowacji i Polski. Jedno z najlepiej strzeżonych znajdowało się w starej kopalni w pobliżu Wrocławia.

Prowadzony tam program badawczy oznaczony był kryptonimem Die Glocke, czyli „Dzwon”, a mieszkańcy okolicznych wiosek opowiadali o pojawianiu się dziwnego światła i nękających ludność tajemniczych chorobach i nagłych zgonach.
Pierwsze dotarły na miejsce wojska rosyjskie, znalazły jednak kopalnię całkowicie opróżnioną. Wszystkich sześćdziesięciu dwóch naukowców uczestniczących w programie badań rozstrzelano, a urządzenia wywieziono w nieznanym kierunku.
I tylko jedno wiadomo na pewno: „Dzwon” istniał naprawdę.

Shangri-La… tak, jak w Zagubionym horyzoncie? Ponadczasowy utopijny raj, ukryty gdzieś w himalajskich lodach.
– Dwaj badacze z „National Geographic” odkryli kilkaset kilometrów na południe niezwykle głęboki wąwóz. Był osłonięty nawisami skalnymi i nie pojawiał się na żadnych zdjęciach satelitarnych. Na jego dnie mieścił się Podzwrotnikowy raj z wodospadami, sosnowo-jodłowym lasem, – karni pełnymi rododendronów i strumieniami porośniętymi bujną roślinnością. Jak kipiący życiem ogród pośród lodów i śniegów. – Shangri-La

Szef SS Heinrich Himmler miał hopla na punkcie okultyzmu. Studiował stare wedyjskie teksty sprzed tysięcy lat. Łajdak ubzdurał sobie, że te góry były kiedyś kolebką rasy aryjskiej i wysyłał ekspedycje, by zdobyły na to dowody. Himmler uważał się za reinkarnację króla Henryka Pierwszego, niemieckiego króla Saksonii z dziesiątego wieku. Twierdził nawet, że utrzymuje z nim więź duchową. Himmler interesował się okultyzmem. Miał na tym punkcie obsesję. Zresztą to pasjonowało wielu Niemców. Choćby panią Blawatsky, która wymyśliła aryjskość. Utrzymywała, że dzięki studiom w buddyjskim klasztorze posiadła tajemną wiedzę. Jej mistrzowie mieli jej uświadomić, że ludzkość wywodzi się z rasy wyższej i pewnego dnia do niej powróci.

Po klęsce w pierwszej wojnie światowej schlebiało to naszej narodowej próżności. Zbiegło się to w czasie z rozkwitem lóż okultystycznych w Niemczech.
Stowarzyszenie Thüle, Stowarzyszenie Vril, Zakon Nowych Templariuszy.  Himmler był członkiem Stowarzyszenia Thüle. Reichsfihrer święcie wierzył w ten mit. Podobnie jak w magiczne właściwości
nordyckich symboli runicznych. Właśnie dlatego wybrał podwójny znak sig – dwa symbole
błyskawicy – na herb swojego zakonu księży wojowników Schutzstaffel, czyli SS. Studiując
dzieła pani Blawatsky, doszedł do wniosku, że rasa aryjska wywodzi się z Himalajów i że tu
odrodzi się na nowo.

Pod pretekstem prowadzenia badań antropologicznych i zoologicznych wysyłał tu swoich esesmanów, by szukali dowodów na istnienie dawno zaginionej rasy panów. Był przekonany, że tu natrafią na jej ślady. I choć niczego nie znaleziono, on coraz bardziej utwierdzał się w swojej obsesji, graniczącej z szaleństwem. Gdy na jego polecenie przystąpiono do budowy w Niemczech zamku Wewelsburg, głównej siedziby SS, postanowił jego idealną kopię zbudować w Himalajach. W tym celu przerzucono samolotami tysiące niewolników z niemieckich obozów koncentracyjnych, tak powstał Granitowy zamek.

Przejdę  do czasów Granitowego Zamku, czyli do zakończenia wojny,  jakie wtedy panowało zamieszanie? Jaki chaos ogarnął Europę po upadku Niemiec? Wszyscy wszystko sobie wyrywali.
 I nie tylko niemieckie ziemie i dobra materialne, ale także wyniki badań naukowych.
Alianci wysyłali ekspedycje złożone z naukowców i wojskowych, którzy przetrząsali teren i kradli wszystkie tajne niemieckie technologie. Wszędzie obowiązywała wolnoamerykanka.

Sami tylko Brytyjczycy wysłali pięciotysięczny oddział wojskowych i cywili pod kryptonimem „T-Force” – T jak technologia – którego oficjalnym zadaniem było wyszukiwanie niemieckich osiągnięć technologicznych i chronienie ich przed rabunkiem i szabrem. Jednak ich prawdziwym zadaniem był właśnie rabunek i szaber, konkurowanie w tej dziedzinie z podobnymi grupami Amerykanów, Francuzów i Rosjan. szefem „T-Force” był Komandor Ian Fleming.Ten od Jamesa Bonda.

Rozkaz bezpośrednio od Himmlera niedługo przed jego pojmaniem i samobójczą śmiercią Reichsfuhrera: Ewakuacja i ochrona lub doszczętne zniszczenie projektu naukowego o kryptonimie
„Chronos”. Jego sercem było urządzenie nazwane Die Glocke, czyli „Dzwon”. Laboratoria
badawcze mieściły się głęboko pod ziemią w starej kopalni w Sudetach. Program dawał im szansę osiągnięcia czegoś, do czego dążyli od dawna – PERFEKCJI.

 Czemu miał służyć „Dzwon”?
Zaczęło się od poszukiwania nowych źródeł energii. Niektórym zdawało się nawet, że „Dzwon” może stanowić prymitywny wehikuł czasu. Dlatego zresztą całemu programowi nadano kryptonim „Chronos”. Trzeba pamiętać, e w pewnych dziedzinach techniki Niemcy o całe lata świetlne
wyprzedzały inne kraje. Dlatego właśnie po wojnie rozpoczężło się tak gorączkowe polowanie
na niemieckie osiągnięcia naukowe.

W początkach dwudziestego wieku konkurowały ze sobą dwie odmienne teorie naukowe: teoria względności i teoria kwantowa. I choć nie były całkowicie sprzeczne, to nawet Einstein, twórca teorii
względności, uważał, że tych dwóch koncepcji nie da się z sobą pogodzić. Środowisko naukowe podzieliło się na dwa obozy. Dziś wiemy doskonale, po czyjej stronie opowiedziała się większość świata zachodniego: po stronie Einsteina i jego teorii względności.Projekt manhattan.

Naziści wybrali inną drogę, poświęcając jej równie duŜo wysiłku i zaangażowania. Oni też opracowali swój własny Projekt Manhattan, tyle że na podstawie drugiej teorii naukowej. Kwantowej.Dlaczego?

Einstein był żydem. W oczach nazistów pozbawiało to jego prace wszelkiej wartości. Znacznie więcej warte były dla nich odkrycia dokonywane przez czysto niemieckich naukowców. Swoją wersję Projektu
Manhattan oparli więc na pracach takich uczonych jak Werner Heisenberg i Erwin Schrödinger, a zwłaszcza Max Planck, ojciec teorii kwantowej. Wszyscy oni mieli solidne niemieckie korzenie, i głównie dlatego naziści podjęli badania nad praktycznymi aspektami mechaniki kwantowej, co do dziś jest uważane za osiągnięcie o przełomowym znaczeniu.
Nazistowscy naukowcy wierzyli, że da się uzyskać źródło energii na podstawie eksperymentów z modelami kwantowymi.
Ten rodzaj energii współczesna nauka nazywa energią punktu zerowego.

Gdy zamrozimy materię do temperatury zera absolutnego, czyli niemal do -300 stopni Celsjusza, ruch atomów umiera. Wszystko staje w miejscu i osiągamy punkt zerowy przyrody. Ale nawet wówczas mamy do czynienia z energią. Z promieniowaniem tła, którego teoretycznie nie powinno być.
W temperaturze zera absolutnego cząsteczki nie mogą się poruszać w górę, w dół, w lewo czy prawo, ale zgodnie z zasadą mechaniki kwantowej mogą znikać i ponownie się pojawiać, wydzielając przy tym energię. I właśnie tę energię nazwano energią punktu zerowego.

Uzyskano ją w warunkach laboratoryjnych i uczeni całego świata głowią się teraz, jak dobrać się do energii występującej u źródła istnienia. Opanowanie jej dawałoby dostęp do niewyczerpanej i nieograniczonej mocy.Z dokumentów wynika, że w ostatnich miesiącach wojny naziści zanotowali przełomowe osiągnięcia. Myślę o takich projektach jak Feuerball i Kugel. Szczegóły można znaleźć w odtajnionych aktach brytyjskiego T-Force. Tyle Ŝe tych odkryć dokonano zbyt późno. Ośrodki zbombardowano, naukowców zabito, dokumentację rozkradziono. A to co się uratowało, trafiło do projektów w ciemnych strefach różnych krajów.
Udało się uratować serce projektu „Chronos”, które nawiązywało do badań energii punktu zerowego, kryptonim: Schwarze Sonne.

Do czego służył „Dzwon”? Uszkodzenie cząstek elementarne na poziomie kwantowym, z czym nie mogą sobie poradzić żadne lekarstwa ani zabiegi.
„Dzwon” także dawał jedyną szansę wyleczenia za pomocą jednego z kluczowych składników. Xerum pięćset dwadzieścia pięć. Przez sześćdziesiąt lat nie udało się go odtworzyć.Uruchomienie „Dzwonu” powodowało napromieniowanie.Nie w stopniu powodującym gwałtowną degenerację neurologiczną,  ale powolniejszą degenerację fizyczną.
Xerum 525 było produktem ubocznym uzyskanym w trakcie badań nad energią punktu zerowego. Było wytwarzane w oddzielnym laboratorium, które tuż po wojnie zostało doszczętnie zniszczone.

Zajmujący się nią nazistowscy uczeni stwierdzili, że po włączeniu „Dzwonu” pojawia się wokół niego poświata. We wszystkich urządzeniach elektrycznych znajdujących się nawet w znacznej odległości od „Dzwonu” dochodziło do zwarć, zaczęły się teŜ pojawiać doniesienia o ofiarach śmiertelnych.
W wyniku przeprowadzonych badań urządzenie udoskonalono i wyposażono w osłonę, a dalsze eksperymenty przeniesiono głęboko pod ziemię, do nieczynnej kopalni. Od tej pory nie zanotowano dalszych ofiar natomiast mieszkańcy wioski oddalonej kilometr od kopalni, zaczęli się skarżyć na bezsenność, zawroty głowy i skurcze mięśni. Okazało się, że „Dzwon” wysyła jakieś promienie i to dodatkowo wzmogło zainteresowanie nim.
Naukowcy poddawali napromieniowaniu przez „Dzwon” wiele różnych substancji organicznych: paprocie, pleśń, jaja, mięso, mleko, a takŜe całe spektrum gatunków ze świata zwierzęcego, zarówno bezkręgowce, jak i kręgowce. Karaluchy, ślimaki, kameleony, ropuchy i oczywiście myszy oraz szczury. Ludzi też.

Efekty były zaskakujące. „Dzwon” powodował na przykład zanikanie chlorofilu w roślinach, które bielały, a następnie w ciągu paru godzin zmieniały się w smolistą maź. U zwierząt następowało krzepnięcie krwi w żyłach, a w tkance mięśniowej tworzyła się krystaliczna substancja, niszcząca komórki od wewnątrz. Obracając się, „Dzwon” wytwarza bardzo
silny wir elektromagnetyczny. Obecność w wytworzonym przez ten wir polu Xerum pięćset
dwadzieścia pięć, produktu otrzymanego w trakcie badań nad energią punktu zerowego, sprzyja powstawaniu dziwnej energii kwantowej.Xerum pięćset dwadzieścia pięć jest paliwem, a „Dzwon” motorem pracującym na tym paliwie.

Wirujące cylindry „Dzwonu” są jak mieszadło, które zanurza się w misie, wyciąga z niej energię kwantową i wyrzuca do naszej rzeczywistości, spryskując ją dziwnymi cząsteczkami subatomowymi. Początkowe doświadczenia miały na celu uzyskanie kontroli nad szybkością owego miksera, a tym samym nad wielkością oprysku. I zapanowanie nad chaosem.
A tym samym wyeliminowanie szkodliwych efektów ubocznych. I to się udało. Szkodliwe efekty zanikły, a w ich miejsce pojawiło się coś niezwykłego.
Zamiast degeneracji tkanki żywych organizmów nazistowscy uczeni odnotowali jej wzmocnienie. Przyspieszony rozrost pleśni. Gigantyczny rozrost paproci. Szybsze reakcje u myszy, wzrost inteligencji u szczurów. Powtarzalność wyników świadczyła o tym, że zmian tych nie można uznać za przypadkowe mutacje. Okazało się też, że im wyższy szczebel na drabinie ewolucji, tym te korzystne zmiany są wyraźniejsze. – I dlatego zaczęto eksperymentować na ludziach.

Kwestie moralności nie miały znaczenia. Kierował nimi waŜniejszy imperatyw. – Imperatyw stworzenia rasy panów. Imperatyw zapanowania nad światem. Naziści w to wierzyli. I dlatego włożyli mnóstwo wysiłku w rozwój badań nad „Dzwonem”. Ale zanim zdołali doprowadzić go do finału, ich czas się skończył. Niemcy poniosły klęskę, a „Dzwon” w porę ewakuowano w nadziei, że po kryjomu uda się
kontynuować badania. Na nich opierała się ostatnia nadzieja Trzeciej Rzeszy. Na stworzeniu
na nowo rasy aryjskiej, która przejmie rządy nad światem.

Jakie były wyniki eksperymentów na ludziach?
– U dorosłych efekty okazały się szkodliwe.Zwłaszcza przy
większej mocy. Ale badań nie zaprzestano. Okazało się, że w przypadku napromieniowania płodu w macicy jedno na sześcioro dzieci rodziło się z wyraźnie ulepszonymi cechami. Zmiany w genach w zakresie miostatyny*[* Miostatyna – białko odpowiedzialne za hamowanie lub redukcję wzrostu włókien mięśniowych.] powodowały, że rodziły się dzieci z dużo lepiej rozwiniętym układem mięśniowym. U tych dzieci występowały też ostrzejszy wzrok, lepsza koordynacja wzrokowo-ruchowa,
zdumiewająco wysokie IQ.
– A więc prawdziwe superdzieci
– Niestety, dzieci te rzadko żyły dłużej niż dwa lata. Występowała u nich stopniowa
degeneracja organizmu.Wszyscy uczestnicy programu eksperymentalnego tu, w Granitowym Zamku, byli ochotnikami.
– Tylko czy to szlachetne podejście wynikało z przesłanek moralnych? Czy te może z tego, że w Himalajach nie było pod ręką wystarczającej liczby żydów?
Program Sonnekónige wciąż nękały problemy. U dzieci w wieku około dwóch lat nadal pojawiały się niekorzystne objawy, choć w znacznie mniejszym nasileniu. Gwałtowną degenerację organizmu zastąpiła degeneracja chroniczna, a wydłużonemu życiu zaczęły towarzyszyć nowe dolegliwości: niedorozwój umysłowy, ostra paranoja, schizofrenia, psychoza.

„Życie rozwinęło się zbyt szybko, by mogło to być dziełem przypadku” Ewolucja wcale nie jest dziełem przypadku.Dobór naturalny czy presja środowiska prowadzą do eliminowania niekorzystnych zmian, powodując, że swoje geny mogą przekazywać dalej tylko organizmy lepiej przystosowane.Zmiany nie muszą zawsze dążyć do perfekcji. Wystarczy, jeśli zapewnią przewagę. Ale w skali czasowej liczonej w setkach milionów lat drobne przewagi czy zmiany doprowadziły do powstania różnorodności, jaką znamy dziś.

Zestaw od czterech do sześciu genów, które pojawiły się w kodzie genetycznym tuż przed okresem kambru. Odgrywały role genów sterujących rozwojem embrionalnym i decydowały o rozrastaniu się organizmów we wszelkich możliwych kierunkach: w lewo i w prawo, w górę i w dół, w przód i w tył. Identyczne geny hox występują u muszek owocówek, u żab i u ludzi. Można pobrać gen hox od muszki owocówki, wszczepić go żabie i okaże się, że będzie u niej funkcjonował bez żadnych zakłóceń. A ponieważ geny te w sposób zasadniczy sterują rozwojem embrionalnym, nawet najmniejsze zmiany w ich strukturze powodują powstawanie ciał o zasadniczo odmiennych kształtach.

Ile aminokwasów musi się połączyć w łańcuch, żeby powstało najprostsze, replikujące się białko?
– Co najmniej trzydzieści dwa. Z tylu musi się składać najprostsze białko, które posiada zdolność replikacji. Szansa na powstanie takiego łańcucha w sposób całkowicie samorzutny jest astronomicznie nikła. Jak jeden do dziesięć do czterdziestej pierwszej potęgi. Tak naprawdę do powstania jednego takiego łańcucha potrzebna byłaby liczba pięć tysięcy razy większa.

Jak można przejść od szlagu aminokwasowego do pierwszego replikatora, pierwszego przejawu życia?
– Jest to luka w procesie ewolucji, której nawet Darwin nie potrafił przeskoczyć.
Należy pamiętać wcześniejszą opowieść o „Dzwonie” i nazistowskim programie badań dziwnego i tajemniczego świata cząsteczek subatomowych i fizyki kwantowej.
– Co kwanty mają wspólnego z ewolucją?
Ewolucja kwantowa nie tylko nam daje do rąk najpoważniejszy dowód na istnienie świadomego zamysłu, ale udziela też odpowiedzi na fundamentalne pytanie, kim jest autor tego zamysłu.
Bóg – MY SAMI.

Starożytne plemiona germańskie stawiły czoło rzymskim legionom, co doprowadziło do wytyczenia granicy między Niemcami a cesarstwem rzymskim. Członkowie Stowarzyszenia Thule wierzyli, że ci germańscy wojownicy byli w prostej linii potomkami owej zaginionej superrasy. Od tego zaczęło się całe szaleństwo na punkcie aryjskości.

Członkowie Stowarzyszenia Thüle wierzyli w magię runów. W starożytną moc i rytuały związane z symbolami nordyckimi. A ponieważ naziści wzięli sobie do serca filozofię Thüle odnośnie do nadludzi, wraz z nią przejęli teŜ mistyczny stosunek do runów.

„…możemy znów być królami wśród ludzi”, „…odegraliście swoją rolę, ale teraz już koniec”

Początkowo zadaniem SS było ochranianie Hitlera. Świadczy o tym sam skrót, który pochodzi od niemieckiego słowa Schutzstaffel, co znaczy „oddział strażniczy”. Dopiero Himmler kazał później zmienić nazwę na Czarny Zakon.

Inna nazwa Himmlerowskiego SS. Choć ściślej mówiąc, nazwę Schwarze Auftrag – Czarny Zakon – odnoszono do ścisłego kręgu ludzi Himmlera, tajnej kliki jego zauszników, wywodzącej się z okultystycznego Stowarzyszenia Thule.
WEWELSBURG, NIEMCY – Himmler kazał upodobnić to pomieszczenie do zamku Camelot króla Artura. Polecił nawet wstawić wielki okrągły dębowy stół, przy którym zasiadało dwunastu najważniejszych oficerów jego Czarnego Zakonu, odbywało swoje narady i odprawiało tajemne rytuały.
Himmler uznawał to pomieszczenie i całą wieżę za duchowe i geograficzne centrum nowego świata aryjskiego.Na tych terenach Germanie pokonali Rzymian, a to stanowiło punkt zwrotny w historii ludów germańskich.

Powód istnienia Wewelsburga.
To Schwarze Sonne. Czarne Słońce.Ten kształt też jest zakorzeniony w rozmaitych mitach, ale dla nazistów symbolizował krainę pochodzenia ich praojców. Krainę znaną pod wieloma różnymi nazwami: Thule, Hyperborea, Agartha. W sumie wzór ten symbolizuje słońce, pod którym odrodzi się rasa aryjska. Bo taki był ostateczny cel nazistów… a w każdym razie Himmlera i jego Czarnego
Zakonu. Zapewnienie narodowi niemieckiemu ponownego osiągnięcia boskiego statusu.
Dlatego wybrał ten symbol na herb swego Czarnego Zakonu.”

„Na Uniwersytecie Stanforda rzeczywiście wyhodowano chimeryczny szczep myszy, których mózg zawiera ludzkie komórki neuronowe. Naukowcy pracują obecnie nad wyhodowaniem mutacji myszy, których mózgi będą w całości składać się z takich komórek.
W roku 2004 urodził się w Niemczech chłopiec z genem zmutowanym pod względem miostatyny, co wywołało u niego stan zwany zdublowaniem mięśni. Stan ten przejawia się dużym rozrostem tkanki mięśniowej i nadnaturalną siłą fizyczną. Czyżby pierwszy z naturalnie urodzonych Sonnekónigel.
W roku 1998 w sercu Himalajów odkryto Shangri-La – zagubioną wśród oblodzonych szczytów dolinę z płynącymi strumieniami i bogatą roślinnością. Co jeszcze może się kryć w głębi tych gór?

Przejdźmy jednak do spraw poważniejszych.
Jak wspomniałem na początku, „Dzwon” rzeczywiście istniał, co raz jeszcze dowodzi, że prawda bywa dziwniejsza od fikcji. Naziści skonstruowali tajemnicze urządzenie, do którego napędu stosowano substancję o nazwie Xerum 525. Bardzo mało wiadomo o jego prawdziwym działaniu i przeznaczeniu, wiadomo natomiast, że zatrudnionych przy nim naukowców zaczęły nękać dziwne choroby, które wkrótce dotknęły też mieszkańców okolicznych wiosek. Pod koniec wojny „Dzwon” zniknął, pracujących przy nim naukowców zabito i do dziś nie wiadomo, co się stało z tym tajemniczym urządzeniem.

Czytelników zainteresowanych tym niezwykłym okresem historii nowożytnej i powojennym wyścigiem aliantów, wyrywających sobie zdobycze nazistowskiej nauki, a także zafascynowaniem Niemców teorią kwantową, chciałbym odesłać do książki Nicka Cooka The Hunt for Zero Point, która przy pisaniu tej powieści stała się dla mnie jedną ze źródłowych Biblii.
Dużo miejsca poświęciłem też fascynacji Heinricha Himmlera kwestiami związanymi z nordyckimi runami, okultyzmem i szukaniem w Himalajach źródeł aryjskości. Wszystkie te opowieści, łącznie z opisem Himmlerowskiego Czarnego Camelotu z Wewelsburga, oparte są na faktach historycznych. Więcej informacji moŜna znaleźć w pracach Christophera Hale’a Himmler’s Crusade i Petera Levendy Unholy Alliance.
Na koniec muszę wymienić książkę, która stała się podstawowym źródłem inspiracji dla mojej powieści. Jest nią Quantum Evolution autorstwa Johnjoe’a McFaddena – fascynująca rozprawa na temat mechaniki kwantowej i jej roli w powstawaniu mutacji i rozwoju ewolucji. Znajdują się w niej także rozważania o ewolucji świadomości, o czym piszę pod koniec powieści. Zainteresowanych tymi tematami gorąco namawiam, by zajrzeli do oryginału.
Została mi na koniec jeszcze jedna sprawa, którą poruszam w mojej książce: kwestia świadomego zamysłu jako przeciwstawienia ewolucji. W nadziei, że moja powieść zawiera tyleż pytań, co odpowiedzi, pragnę z całą mocą podkreślić, że moim zdaniem tocząca się debata jest w dużym stopniu bezprzedmiotowa.

Zamiast tracić energię na zastanawianie się, skąd się wzięliśmy, powinniśmy z większym zapałem zająć się dużo ważniejszym pytaniem: dokąd zmierzamy?”

Źródło: „Czarny zakon”