Przez Bramę …snu

 

Podczas snu całkowicie przebywa się w świecie myśli i wyobrażeń.
Jest wielu ludzi, którzy mają dość niespokojnego, pełnego pośpiechu życia. Patrzą oni z pewną sympatią na taki spoczynek i spokój.

Jednak „wieczny spoczynek” nie jest żadnym odpoczynkiem, a może być tylko zniszczeniem życia i jego końcem.

Odpoczynek jest stanem, w którym przez pewien czas można radować się przeciwieństwem aktywności i wysiłku, aby po odzyskaniu sił znowu odczuć potrzebę działalności, tworzenia, szukania nowych przeżyć.

Człowiek, który dobrze się wyspał, budzi się z dobrym samopoczuciem i jest pełen energii stymulującej go do pracy w nowym dniu. Po takiej nocy przespanej pozbawionym sennych marzeń głębokim snem można powiedzieć: „Byłem bardzo daleko”. W tych słowach zawarta jest większa prawda, niż wypowiadający je człowiek, być może, myśli.

Podczas snu następuje oddalenie się od swojego ciała, przebywa się wtedy całkowicie w świecie myśli i wyobrażeń. Jest to elektryczny świat zbudowany z promieni i fal. Ale chociaż ludzie dużo wiedzą o elektryczności, promieniach, falach i magnetycznych siłach, to jednak mają bardzo skromną wiedzę o energii, promieniach i falach, które stanowią ich świadomość. Człowiek czuje się zmęczony i senny, ponieważ jego układ nerwowy w ciągu dnia został poddany zbyt dużemu zniszczeniu i potrzebna jest mu regeneracja. Jednak jest ona niemożliwa, gdy przez układ nerwowy w dalszym ciągu „płynie prąd”. Musi on zostać „odłączony” na pewien okres, a następuje to podczas odpoczynku. Człowiek przestaje wtedy swoimi zmysłami odbierać wrażenia ze świata zewnętrznego i próbuje uspokoić myśli, chociaż uspokojenie to nie zawsze przychodzi z łatwością. Dobrze jest przeanalizować wydarzenia minionego dnia, zrobić rodzaj rozrachunku oraz pomyśleć, jak można ewentualnie poprawić to, co nie było dobre, a następnie, po zakończeniu rozmyślań, zapaść w sen.

Regeneracja organizmu, konieczna, by stał się gotowy do interakcji ze światem zewnętrznym mających nastąpić kolejnego dnia, dokonuje się wtedy, gdy przez układ nerwowy nie płynie energia dziennej świadomości. Gdzie wobec tego podczas snu przebywa świadomość, gdy w organizmie jest tylko tyle życia, aby utrzymać w stanie aktywności niektóre automatycznie zachodzące procesy fizjologiczne? Nasza pamięć znajduje się niemalże w stanie uśpienia i dlatego nie mamy prawie żadnych wspomnień o przeżyciach podczas snu.

Gdy śpimy, nasza jaźń jest w dalszym ciągu w stanie odbierania wrażeń, ale ponieważ podczas snu nie ma dopływu wrażeń odbieranych przez narządy zmysłów z zewnętrznego, materialnego świata, to naturalnie nie tego świata doświadczamy. Nasze fizyczne ciało znajduje się w materialnym świecie, tak samo jak fizyczne ciała innych istot. W materialnym świecie może powstać wzajemna interakcja pomiędzy żywymi istotami poprzez ich fizyczne organizmy. W taki sam sposób świat naszej świadomości otoczony jest większym światem, zbudowanym z promienistej substancji. W otaczającym nas promienistym świecie możemy mieć kontakt ze światem świadomości innych żywych istot, jeżeli nasze myśli korespondują z myślami i wyobrażeniami tych istot. Ale czyż nie jest konieczne posiadanie ciała, aby móc coś przeżyć? Absolutnie tak, ale ciało nie musi być utworzone z fizycznej materii. Istnieją ciała zbudowane z duchowej substancji, z energii duchowej, tak zwane ciała duchowe. Mają one czysto elektryczny charakter.Brak snu powoduje złe samopoczucie oraz obniża zdolność doświadczania życia i zdolność wykonywania pracy .

Jednym z czynników przyczyniających się do utrzymania organizmu w sprawności, aby nie tylko był użytecznym, ale i najbardziej doskonałym instrumentem, w którym żyje nasz duch, jest niezbędny nam sen. Jak już wcześniej nadmieniłem, każdego dnia układ nerwowy narażony jest na niszczenie. Układ nerwowy jest siecią przewodzącą impulsy nerwowe, czyli ładunki elektryczne. Łączy on nasze dwie struktury: duchową — czyli elektryczną, z fizyczną — czyli materialną. Dlatego dla naszej zdolności doświadczania życia oraz do realizacji naszych zamiarów w świecie materialnym bardzo ważne jest to, aby sieć przewodów była w dobrym stanie.Niezaspokojona potrzeba snu powoduje złe samopoczucie. Człowiek nie jest w pełni sił, a zdolność odbioru wrażeń i sprawność niezbędna do wykonywania pracy ulegają obniżeniu.

Powodem niedostatecznej ilości snu mogą być choroby (jak na przykład dolegliwości żołądkowe), ale mogą też być to powody natury psychicznej. Gdy kładziemy się spać, ustaje dopływ wrażeń z zewnątrz. Jednak nie zawsze można przerwać natłok myśli, którego przyczyną są wrażenia odebrane za dnia. Wtedy nasze myśli krążą wokół tych wydarzeń, szczególnie gdy nie są one miłe. Możemy też rozmyślać o ludziach, którzy stali się powodem zdenerwowania. Myśli mogą dotyczyć czegoś, czego się już żałuje albo co wywołało naszą złość. Zamiast spać, wielu ludzi długo leży, bez przerwy myśląc, co uniemożliwia im odpoczynek i regenerację układu nerwowego. Ludzie ci wpadają w drzemkę, by chwilę później obudzić się i tak bez ustanku „ślizgają się” tam i z powrotem — pomiędzy snem a stanem przebudzenia, niszcząc swoje zdrowie, zarówno fizyczne, jak i psychiczne.Zdrowie fizyczne niszczą poddając układ nerwowy dodatkowemu przeciążeniu, zamiast umożliwić mu odpoczynek w celu regeneracji powstałych już za dnia uszkodzeń. Natomiast przeżycia duchowej natury, które mogliby mieć w duchowej sferze podczas snu swojego fizycznego ciała, cały czas są zakłócane i przerywane „wślizgiwaniem się” w stan połowicznego przebudzenia. W takich nienormalnych warunkach można śnić sny, które są wręcz koszmarami albo są zupełnie bez ładu i składu.

Sny takie można nazwać nocnymi marami, a powstają one na skutek pomieszania się pewnych wrażeń ze sfery duchowej ze zmartwieniami, strachem albo zdenerwowaniem, którymi świadomość była wypełniona bezpośrednio przed zaśnięciem. Co można zrobić, by tego uniknąć? Zarówno w takich jak i w wielu innych przypadkach obowiązuje następująca zasada: gdy człowiek modląc się przed zaśnięciem, skoncentruje swoje myśli na Bogu, przyniesie mu to spokój umysłu. Kojący wpływ ma także prośba w modlitwie o pomoc w rozwiązywaniu problemów dnia jutrzejszego, będących przyczyną zmartwień i irytacji.Za każdym razem, gdy człowiek zasypia — umiera przecież, chociaż tylko przez noc nie będzie go w materialnym świecie. Fizyczne ciało utrzymywane jest przy życiu podczas snu dzięki pewnym energiom oraz procesom zachodzącym automatycznie, bez udziału świadomości.

Właściwie jedyną różnicą pomiędzy śmiercią a snem jest fakt, że automatyczny proces regeneracji i biologicznej odnowy organizmu, który podczas snu znajduje miejsce na poziomie sfery duchowej, w przypadku śmierci ustaje. Poprzez nauczenie się zasypiania w prawidłowy sposób uczymy się też prawidłowego umierania, ponieważ tak samo jak z powodu natłoku negatywnych myśli, od którego nie możemy się uwolnić, możemy narazić się na dręczące nas nocne koszmary, tak też i zasypiając, by więcej się nie obudzić w materialnym świecie, można wpaść w podobnie nieprzyjemne kręgi myśli, które na jakiś czas stworzą nam doświadczenie przebywania w „piekle” albo „czyśćcu”.

Na podstawie wykładu wygłoszonego w 1949 roku. Tytuł oryginału: „Gennem doedens port —

soevnen og doeden”. Publikacja w biuletynie „Kosmos” 8/1992. Przekład: Tadeusz Hynek. ©Martinus Institut 1981.

 

 

Ozyrys.